Neprofitni sektor ili, kako se još često naziva, ”treći sektor”, pri tom misleći na vladu, njene službe i agencije kao prvi sektor a poslovni svijet kao drugi, sve više postaje predmetom izučavanja ne samo osoba, profesionalaca, koji su direktno vezani na bilo koji način sa ovim sektorom, već i budućih menadžera, odnosno studenata poslovnih škola. Da se ne radi o slučajnosti već stvarnoj potrebi govori i činjenica da se procjenjuje da u svijetu, iako ne postoje zvanični i egzaktni podaci, postoji nekoliko miliona neprofitnih organizacija (NPO). Sve te organizacije, bez obzira na njihovu veličinu i misiju, imaju isti ili sličan način djelovanja. Svakoj od njih potreban je kompetentan menadžment čiji cilj, kako i sam naziv predmeta kaže, nije sticanje profita u svrhu njegove raspodjele među osnivačima, odnosno licima koji je kontrolišu, već ostvarenje definisane misije i programskih ciljeva.
Možda baš zbog toga, ovaj sektor i ima ogroman značaj u svakom društvu u kome, po pravilu, uživa veliki ugled koji je stekao zahvaljujući, prije svega, društveno odgovornom pristupu u svom djelovanju i radu, najčešće kroz dobrotvorne aktivnosti, obrazovanje, međunarodne aktivnosti i odnose, očuvanje životne sredine, podrške umjetnosti i kulturi, unapređenja zdravstva i slično.
Ono što nas možda sve na trenutak može zbuniti, ali i fascinirati, jeste raznovrsnost organizacionih formi NPO i tanka zamišljena linija koja razdvaja profitni od neprofitnog sektora, te sposobnost organizacija da prelaze tu zamišljenu liniju zadržavajući postojeći ili prelazeći u neki novi organizacioni oblik.
Već smo na samom početku spomenuli da sve NPO imaju neke zajedničke karakteristike, bez obzira na veličinu i programske ciljeve, misleći prije svega na:
- djelovanje kome nije cilj sticanje profita osnivaču ili stejkholderima,
- adekvatnu organizacionu strukturu,
- društveno odgovornu misiju i
- poseban tretman države u kojoj djeluju.
Šta to znači? Prvo, to znači da svaka NPO, bez obzira na to da li u toku svog rada stvara prihode ili ne, ne može ostvareni profit raspodijeliti licima koja je kontrolišu već eventualno stečeni profit mora usmjeriti na ostvarenje svoje misije, zadržati u rezervi ili preusmjeriti na neku drugu organizaciju preko koje može indirektno ostvarivati svoje programske ciljeve. Dakle, ovdje se ne postavlja pitanje da li NPO smije i može da se bavi aktivnostima i djelatnostima koje stvaraju prihode već na koji način se stvaraju rashodi i upravlja eventualnim viškom, odnosno profitom. Kao i svaka druga organizacije, NPO zapošljava radnike, angažuje menadžere i eksperte iz različitih oblasti i isplaćuje plate za njihov rad. I u tome nema ništa sporno. Za razliku od profitno orijentisanih organizacija, članstvo u upravnom/izvršnom/nadzornom odboru ili nekom drugom organu bi, po pravilu, trebalo biti volontersko, odnosno bez naknade.
Drugo, svaka NPO mora imati jasno postavljenu organizacionu strukturu koja definiše uloge i odgovornost svih onih koji su uključeni u ostvarivanje misije organizacije. Tu se prije svega misli na organe NPO, zaposlene i slično.
Treće, NPO ne može postojati bez definisane misije koja se uveliko razlikuje od misije organizacija koje su profitno orijentisane. Osnovna misija profitno orijentisanih organizacija je sticanje i gomilanje profita za račun svog osnivača ili stejkholdera, bez obzira na to da li je riječ o mikroorganizacijama ili većim korporacijama u kojima je, na primjer, vlasnička struktura određena brojem i vlasništvom nad akcijama. Kod NPO ne postoji vlasnički koncept a samim tim ni lična korist u smislu sticanja profita. Akcenat je isključivo na promovisanju organizacionih ciljeva koji su, po pravilu, usmjereni na dobrobit društvene zajednice a ne na bogaćenje osnivača ili stejkholdera.
I na kraju, četvrto, NPO uživaju i poseban tretman kod države, prije svega u vidu sticanja i dobijanja donacija, grantova, projekata i, u većini slučajeva, poreskih olakšica. Ovo posljednje je čest razlog zbog koga nemoralni pojedinci i organizacije pod plaštom neprofitno orijentisanog djelovanja osnivaju NPO s ciljem obavljanja različitih finansijskih malverzacija a ne ostvarivanja određene društveno korisne aktivnosti. Stoga je pitanje etike u neprofitnom sektoru neprestano aktuelno.
Iz gore navedenog slijedi da su neprofitne organizacije društveno odgovorne organizacije koje imaju formalnu organizacionu strukturu i koje obavljaju određene poslovne i druge aktivnosti i stvaraju određene prihode koje usmjeravaju i rashoduju isključivo na aktivnosti neophodne za ostvarenje misije organizacije i postavljenih programskih ciljeva bez mogućnosti distribucije profita na osnivače ili stejkholdere.
Kao što smo na samom početku istakli, svaka organizacija, pa tako i neprofitna, da bi uspješno djelovala mora imati odgovarajuću organizacionu strukturu i menadžment. Najveći broj principa i pravila koja važe za profitno orijentisane organizacije može se primijeniti i u neprofitnom sektoru. Dakle, bez obzira na to da li se radi o lukrativnim ili nelukrativnim organizacijama, i jedne i druge moraju imati kompetentan menadžment i odgovarajuću organizacionu strukturu.
Brojne su definicije kojima se pobliže određuje značenje menadžera i menadžmenta. Najveći broj njih kaže da su menadžeri ljudi koji rade s ljudima i uz pomoć drugih ljudi koordiniraju njihov rad da bi se postigli određeni organizacioni ciljevi. Profesor Jovan Todorović još dodaje i “na ljudima primjeren način”, čime u potpunosti zaokružuje ovu definiciju, jer posao menadžera jeste da pomogne ljudima da na što bolji način obave svoj posao a ne da slijepo teži nekom ličnom dostignuću radeći sa ljudima na ljudima neprimjeren način. Dalje, menadžment se često definiše kao koordinisanje aktivnosti vezanih za posao, tako da se one obave efikasno i efektivno. Upravo riječ efikasnost je ključna u domenu neprofitnog sektora. Ona označava izvlačenja maksimuma uz minimalna ulaganja, odnosno racionalno korišćenje resursa u cilju ostvarenja organizacionih ciljeva. Ako uzmemo u obzir činjenicu da su ograničeni resursi upravo ono što svaku, a posebno neprofitnu organizaciju, limitira u njenom radu, onda ova tvrdnja itekako dobija na svom značenju.
Uzevši u obzir prethodno navede definicije neprofitnih organizacija i menadžmenta, možemo zaključiti da menadžment neprofitnih organizacija znači koordinisanje aktivnosti vezanih za ostvarenje organizacione misije i programskih ciljeva, na efikasan i efektivan način, s ljudima, uz pomoć ljudi i na ljudima primjeren način a sa ciljem ostvarivanja dobrobiti za širu društvenu zajednicu i/ili pojedine ciljne grupe.
A ta dobrobit, kao i uloga i značaj neprofitnih organizacija, svakim je danom sve veća i veća. Na neprofitne organizacije se u današnje vrijeme gleda kao na savremene sisteme modernog društva. Iako su tek u posljednjim decenijama privukle zasluženu pažnju, neprofitne organizacije daleko duži niz godina predstavljaju značajnu komponentu ekonomskog, političkog i društvenog razvoja kako nerazvijenih tako i razvijenih zemlja.
Njihova uloga i značaj se ogleda na lokalnom, nacionalnom i međunarodnom nivou. Na svakom od ovih nivoa, neprofitne organizacije su postale agent promjena i zamajac brojnim reformama, počevši od izgradnje i razvoja društva, unapređenja demokratije, razvoja ruralnih područja, ekološkog osvješćivanja stanovništva, reforme obrazovnog i zdravstvenog sistema, podsticanja javno-privatnog partnerstva, zaštite ljudskih prava i sloboda, i slično. Ovo nam nedvosmisleno sugeriše da su neprofitne organizacije postale nezaobilazna karika u cjelokupnoj transformaciji društva i da će njihova uloga vremenom još više jačati.
Međunarodna klasifikacija neprofitnih organizacija
Kao osnova za klasifikaciju neprofitnih organizacija uzima se ekonomska aktivnost organizacije. ICNPO[1] sistem grupiše neprofitne organizacije u 12 grupa, koje su zatim podijeljene u 24 podgrupe[2].
Grupa 1: Kultura i rekreacija
1 100 Kultura i umjetnost 1 200 Sportovi 1 300 Ostala rekreacija i društveni klubovi Grupa 2: Obrazovanje i istraživanje 2 100 Osnovno i srednje obrazovanje 2 200 Visoko obrazovanje 2 300 Ostalo obrazovanje 2 400 Istraživanje Grupa 3: Zdravlje 3 100 Bolnice i rehabilitacija 3 200 Domovi za pružanje njege 3 300 Mentalno zdravlje i krizne intervencije 3 400 Ostale zdravstvene usluge Grupa 4: Društvene usluge 4 100 Društvene usluge 4 200 Vanredno stanje i pomoć 4 300 Podrška u izdržavanju Grupa 5: Životna sredina 5 100 Životna sredina 5 200 Zaštita životinja Grupa 6: Razvoj i stambena pitanja 6 100 Ekonomski i društveni razvoj i razvoj zajednice 6 200 Stambena pitanja 6 300 Zapošljavanje i obuka Grupa 7: Pravo, zastupanje i politika 7 100 Udruženja građana i organizacije za zastupanje 7 200 Pravne usluge 7 300 Političke organizacije Grupa 8: Filantropsko posredovanje i promocija volontarizma Grupa 9: Međunarodna pitanja Grupa 10: Religija Grupa 11: Poslovne i profesionalne asocijacije i sindikati Grupa 12: [Prethodno neklasifikovane] |
Prva grupa obuhvata aktivnosti vezane za kulturu i rekreaciju, kao što su: mediji i komunikacija (proizvodnja i širenje informacija putem TV stanica, objavljivanja knjiga, magazina, novina, filmske produkcije, biblioteke i slično); likovna umjetnost i arhitektura (pravljenje i izlaganje likovne umjetnosti i arhitekture, uključujući slikanje, crtanje, dizajnerske centre, i slično); scenska umjetnost (centri za scensku umjetnost uključujući pozorišta, balet, opere, orkestre, horove i muzičke ansamble); udruženja istoričara i književnika i humanistička društva (očuvanje istorijskih i kulturnih artefakata i odavanje počasti istorijskim događajima uključujući društva istoričara, pjesnika i književnika, jezička udruženja itd.); muzeji (uključujući i specijalizovane muzeje umjetnosti, istorije, nauke, tehnologije i kulture); zoološke parkovi i akvarijumi; sportovi (fitness i welness centri, sportska takmičenja), rekreacija; i društveni klubovi.
Druga grupa obuhvata aktivnosti vezane za obrazovanje i istraživanje, kao što su: osnovno i srednje obrazovanje; visoko obrazovanje; tehničke i strukovne škole; obrazovanje odraslih; istraživanja u oblasti medicine; nauka i tehnologija; društvene i političke nauke.
Treća grupa obuhvata aktivnosti vezane za zdravlje i zdravstvo, kao što su: bolnice; rehabilitacija; domovi za pružanje njege; psihijatrijske klinike; mentalno zdravlje; javno zdravstvo i edukacija vezana za promociju zdravlja; terapijska njega, i slično.
Četvrta grupa obuhvata aktivnosti vezane za društvene usluge, kao što su: usluge namijenjene djeci (usvajanje; centri za razvoj djece; obdaništa); usluge namijenjene omladini (prevencija delinkvencije; prevencija maloljetničke trudnoće; centri za mlade; programi zapošljavanja); usluge vezane za porodicu (edukacija roditelja; prevencija nasilja u porodici); usluge namijenjene hendikepiranim osobama (stambeno zbrinjavanje; transport; rekreacija); usluge namijenjene starijim licima (gerijatrijska pomoć; transport; rekreacija); pomoć izbjeglim licima; materijalna pomoć licima koja nisu u stanju da sami obezbijede sredstva za život; i slično.
Peta grupa obuhvata aktivnosti vezane za životnu sredinu, kao što su: kontrola i smanjenje onečišćenja (promocija čistog vazduha, vode; smanjenje buke; upravljanje opasnim otpadom; programi recikliranja); očuvanje i zaštita prirodnih resursa (očuvanje i zaštita zemljišta, vode, vazduha); uređenje okoliša (programi očuvanja parkova, zelenih površina i drugih površina u urbanim i ruralnim područjima; botaničke bašte; programi vezani za hortikulturu i pejzaž); zaštita životinja (utočišta za životinje; udruženja za zaštitu životinja); očuvanje i zaštita biljnog i životinjskog svijeta; veterinarske usluge (bolnice za životinje i usluge u pružanju zdravsvenih usluga).
Šesta grupa obuhvata aktivnosti vezane za razvoj i stambena pitanja, kao što su: organizacije za unapređenje kvaliteta života unutar zajednice; ekonomski razvoj (programi i usluge za unapređenje ekonomske infrastrukture; izgradnja putne infrastrukture; preduzetnički programi; menadžment konsalting; pomoć u razvoju ruralnog područja); društveni razvoj (organizacije koje se bave pitanjima unapređenja opšteg javnog dobra); stambene asocijacije (aktivnosti vezane za izgradnju, upravljanje, lizing i finansiranje i popravak stambenih prostora); stambena pomoć (pružanje pomoći pri pronalaženju stambenih prostora i pravne pomoći); programi obuke na poslu; pružanje usluga konsaltinga u vezi sa karijerom itd.
Sedma grupa obuhvata aktivnosti vezane za pravo, zastupanje i politiku, kao što su: organizacije koje se bave zastupanjem prava i interesa pojedinaca i grupa (djece, starijih, hendikepiranih i žena); organizacije koje se bave pitanjima zaštite ljudskih prava; organizacije koje zastupaju interese posebnih etničkih grupa; pravne usluge; prevencija kriminala; rehabilitacija prestupnika; podrška žrtvama kriminala; zaštita prava potrošača; političke partije i organizacije.
Osma grupa obuhvata aktivnosti vezane za filantropsko posredovanje i promociju volonterizma, kao što su: fondacije za dodjelu grantova; promocija i podrška volonterizma.
Deveta grupa obuhvata aktivnosti vezane za međunarodna pitanja, kao što su: programi koji imaju za cilj ohrabrivanje međusobnog poštovanja, različiti programi razmjene, programi u oblasti kulture na međunarodnom nivou; programi koji se odnose na društveni i ekonomski razvoj u inostranstvu; organizacije koje se bave prikupljanjem, kanalisanjem i obezbjeđivanjem pomoći drugim državama u kriznim slučajevima; međunarodne organizacije za zaštitu ljudskih prava i održavanjem mira.
Deseta grupa obuhvata aktivnosti vezane za religiju, kao što su: kongregacija (crkve, sinagoge, džamije, manastiri; organizacije koje se bave promocijom vjerskih uvjerenja i održavanjem religijskih službi i rituala).
Jedanaesta grupa obuhvata aktivnosti vezane za poslovna i profesionalna udruženja i sindikate, kao što su: poslovna udruženja (udruženja bankara, udruženja proizvođača, udruženja poljoprivrednika); profesionalna udruženja (organizacije koje se bave promocijom i zaštitom interesa pojedinih profesionalnih grupa, kao npr. udruženje medicinskih radnika, udruženje nastavnika; Evropska marketing i menadžment asocijacija); sindikati (organizacije koje se bave promocijom i zaštitom prava i interesa radnika).
Dvanaesta grupa obuhvata aktivnosti i organizacije koje nisu obuhvaćene klasifikacijom u prethodnom dijelu.
Bilješke
[1] International Classification of Nonprofit Organizations. Klasifikacijski sistem preporučen u UN Handbook on Non-Profit Institutions in the System of National Accounts.
[2] UN Handbook on Non-Profit Institutions in the System of National Accounts.
Detaljnije u udžbeniku Menadžment neprofitnih organizacija